Sombre Kaç Ay Gider? Bir Yola Çıkışın Hikayesi
İstanbul’da yaşıyorum. Her gün, ofiste biten uzun saatlerden sonra akşamları bir şekilde kendimi bulmaya çalışıyorum. Bazen her şeyin rutinleştiği o anlarda, sanki hayatıma bir tür “sombre” giriyor gibi hissediyorum. Gündelik yaşamın karanlık bir köşesinde kayboluyorum, ama ne yazık ki, bu durum o kadar belirgin olmuyor. Birçok kişi “sombre” dediğinde tam olarak neyi kastettiğini anlamaz, değil mi? Oysa bu, herkesin hayatında bir dönem karşılaştığı bir duygu, bir hal, bir boşluk. Peki, sombre kaç ay gider? Bu hissin ömrü ne kadar sürer? Herkesin yaşadığı bu geçiş süreci neden bu kadar karmaşık ve zaman zaman sonsuz gibi hissediliyor?
Sombre Nedir? Hangi Durumlarda Karşılaşırız?
Sombre, bir nevi duygusal bir “geçiş dönemi” olabilir. Hayatta her şeyin yavaşlayıp, monotonlaşmaya başladığı, küçük zevklerin kaybolduğu bir dönem. Bu dönem, kimilerine göre depresyonun eşiğidir, kimilerine göre ise sadece “hayatın gri tarafı”. Ama bence bu, kendine gelme süreci, bir nevi “farkına varma” halidir. Geçmişte bir olay yaşadım, mesela bir ilişkim sona erdiğinde, kendimi kaybolmuş gibi hissetmiştim. Her şey sıradanlaşmıştı, sanki rüyadaydım ama uyandığımı da anlamıyordum.
Bu dönemi yaşayan biri için her şey birbiriyle bağlantısız hâle gelir. Ne sevdiğin şarkıların anlamı kalır, ne de eski hobilerinden aldığın keyif. Ve aslında bir noktada “sombre” dediğimiz duygu, eski halinle yenisinin arasında bir boşluk gibi. Gerçekten de hangi noktada bu boşluk kapanır? Ya da kapanır mı hiç? Benim deneyimime göre, bu dönem kişiden kişiye değişiyor. Kimisi bir ayda toparlanabilirken, kimisi bir yılı devirebilir. Ama bir şey var: Zamanla geçiyor.
Sombre’nın Geçiş Süreci: Zamanın Gölgesinde
Bir zamanlar çok sevdiğim bir arkadaşım bana, “Hayatını ne zaman değiştireceksin?” diye sormuştu. O an, içimdeki küçük boşluk daha da büyümüştü. O kadar çok insanın bana aynı soruyu sorması, artık bunu sorgulamanın gereksiz olduğunu düşündürtmüştü. Ama sonra bir şey fark ettim: Bu geçiş süreci, bir anı anlama biçimidir aslında. Bir süredir somurtarak yaşarken, sonra bir sabah, bir anda, kendime “Neden?” diye sordum. O gün, hayatımda her şeyin değişeceğini düşündüm. O kadar basit bir soru, ama ne kadar etkili! Her şeyin geçici olduğunu hatırlamak insanı güçlendiriyor, ama bir o kadar da hüzünlendiriyor. O küçük boşluklar, sonunda geniş bir alan yaratabiliyor. Ama hep zamanla.
Sombre Duygusunun Duygusal Yansımaları
İstanbul’un o gürültüsünde kaybolmuşken, bir gün kafamı kaldırıp pencereye baktım. İnsanlar koşuşturuyor, birileri işine gidiyor, birileri işinden çıkıyordu. Ama bana o kadar uzak, o kadar yalnız geldi ki… İşte o an düşündüm, “Sombre gerçekten ne kadar sürer?” Gerçekten duygusal boşlukta kaybolmuşken, zaman zaman şüpheye düşüyorum. Hangi duygulara odaklanmalıyım? Hangilerinden vazgeçmeliyim?
Bir ilişkiden sonra, bir işin sona ermesinden sonra ya da kaybolmuş bir umutla karşı karşıya kaldığınızda, sombre size çok fazla şeyi öğretiyor. Belki de bu dönemler, hayatın ne kadar karmaşık olduğunu, yaşadığınız her anın bir anlam taşıdığını öğretmek içindir. Ama bu, zaman alır. Herkesin sombresini atma süresi farklıdır. Bazen bir hafta, bazen bir yıl. Bu kişisel bir yolculuk. Ama şunu biliyorum: Zamanla, yavaş yavaş, kaybolan şeyler yerine yenileri gelir. Bir sabah, bir anda, bir gün, “yeniden” diye başlarsınız.
Sombre Ne Zaman Biter? Zamanla Bütünleşen Bir Yolculuk
Sombre’ın ne zaman bittiğini tam olarak kimse bilemez, aslında. Kimileri sabah bir kahve içtiğinde uyanır, kimileri de bir dostunun bir sözünde bulur kendini. Ama bir gerçek var ki, zaman geçtikçe, o karanlık, sıkıcı günler yerini daha parlak anlara bırakır. Benim deneyimime göre, bu dönem insanların gelişmesi için bir fırsat da olabilir. Kendimi kaybolmuş hissettiğim zamanlarda, aslında çok daha fazla içsel keşif yapabiliyorum. Kim olduğumu, nelerden hoşlandığımı, neyi sevdiğimi ya da sevmediğimi sorguluyorum. Geçtiği zaman, o boşluklar tamamen doluyor. Ama her şeyin bir yolu, bir biçimi var. Herkesin “sombre” geçiş süreci farklıdır, kimisi sabah uyanır ve biter. Kimisi ise birkaç ay boyunca kendisini bulmaya çalışır.
Sonuçta…
Sombre, hayatın bir parçasıdır. Bazen kaybolduğumuzu hissederiz, ama önemli olan kaybolduğumuz yerin neresi olduğudur. Bir yer var, kendimizi bulacağımız, yeniden doğacağımız. Zamanla, bu dönemler de geçer. Her şey bir şekilde devam eder. Belki birkaç ay, belki birkaç hafta. Ama sonunda, her şey yoluna girer. Öyle değil mi?