Esme’de Güneş Kaçta Doğuyor?
Kayseri’de bir sabah, o kadar dağınık hissettim ki. Gözlerim ağrıyor, ruhum ise bir türlü uyandığımı kabul etmiyor gibi. Birkaç gündür uykusuzluk içindeydim, kafamda ise bir sürü düşünce dans ediyordu. Ama bugün farklı bir sabah olacak gibi hissediyordum. İçimde bir umut vardı, belki güneşin doğuşu bana bir şeyler anlatır, belki bu karmaşık duygularımın arasında bir yerlerde bir yanıt bulurum diye düşündüm. Ve o an aklıma geldi: Esme’de güneş kaçta doğuyor? diye sordum kendi kendime. Bazen en küçük şeyler bile dev bir anlam kazanabiliyor, değil mi?
Bir Sabahın İçinde Kaybolmak
Geceden kalma yorgunlukla gözlerimi açtım. Dışarıda, Kayseri’nin sabahına uyanmaya başlamıştı, ancak ben hâlâ uykusuz bir şekilde yatağımda dönüp duruyordum. Esme, yanımda değil ama hep kafamda. Onunla geçen günler, dertleştiğimiz o akşamlar, bana söyledikleri ve söylediğim her şey… Her şeyin ortasında, en çok onu düşündüm. Belki de güneşin doğuşunu Esme ile izlemeliydim. Kim bilir, belki o sabah, onunla birlikte güneşin doğduğu saatte bir şeyler değişirdi. Ama Esme buralarda değildi, gitmişti. Geriye sadece anılar ve bu sorular kaldı. Esme’de güneş kaçta doğuyor? diye düşündüm, belki onunla o sabahları paylaşmam gerekirdi.
Güneşin Saatini Beklemek
Saat 6.15’te dışarıda ışıklar belirmeye başladı. Bir yandan kendimi uyandırmaya çalışıyordum, bir yandan da sabahın ilk ışıklarıyla kendimi biraz daha toparlamaya. O an, güneşin doğuşunun Esme’yle paylaşılamadığını düşündüm ve bir hüzün geldi içime. Esme’nin gözlerinde hep bir huzur vardı, sabahın ilk ışıkları gibi. Hep derdim ki, “Sabahları onunla uyanmak, güneşin doğuşunu görmek gibi bir şey.” Ama şimdi yalnızım, bu sabah da yalnızım ve güneş yine başka bir yerde doğacak. Zihnimdeki bu düşünceler döngüye girdi. O kadar kafam karışmıştı ki, sadece bir şeyin farkındaydım: Güneş doğuyordu ve ben hâlâ uyandığım gerçeğiyle barışamamıştım.
Hüzünle Karışan Umut
Bir yandan saat ilerliyor, bir yandan bu sabahın içindeki o yalnızlık duygusu sarıyor beni. Ama başka bir şey var, içimde bir umut kıvılcımı. Güneşin doğuşuyla her şeyin değişeceğini biliyorum, her şeyin. Sabaha karşı 6.45 civarı, kaybolmuş gibi hissediyordum ama bir yandan da yeniden doğuşa tanıklık ediyordum. O an, sadece birkaç dakika sonra güneşin parıltılarının şehirdeki her şeyi nasıl aydınlatacağına dair düşünceler kafamda canlandı. Belki de Esme’ye karşı hissettiğim bu hayal kırıklığı, sadece bir dönemin sonu ve başka bir şeyin başlangıcıydı. Hayatımda yeni bir sayfa açmak gerekiyordu.
Bir Adım Daha
Güneş tam olarak doğmaya başlarken, içimden bir şeyler değişti. Artık eski Esme’yi düşünmüyordum. O sabah, daha fazla acıya kapılmak yerine, her şeyin sonlu olduğunu, zamanın hızla geçtiğini ve her anın değerini bilmem gerektiğini düşündüm. Belki de Esme’yi, kaybettiğimi sandığım her şeyin sadece birer anı olduğunu kabul etmek gerekiyordu. Güneşin doğuşuyla birlikte, bir şeylerin gerçekten yeniden başladığını hissediyorum. Güneş her gün aynı saatte doğuyor, ama her doğum farklı bir anlam taşıyor. Bugün, 6.55’te, Esme ile olmasam da, hayatın sunduğu her yeni şansı değerlendirme kararı aldım. Hayat, bazen beklediğimiz gibi olmayabilir. Ama her sabah, o sabahın sunduğu fırsatlarla birlikte, yeni bir şansı başlatma gücüne sahibiz.
Sonraki Sabahlar
O sabah, güneşin doğuşunu izlemenin ne kadar kıymetli olduğunu fark ettim. Gözlerimden bir damla yaş süzüldü ama bu defa üzülmektense, içimde bir şeylerin çözüldüğünü hissettim. Yalnızlık, bazen insanın en iyi arkadaşına dönüşebiliyor. Esme olmasa da, belki de kendi yoluma çıkmak ve kendimle barışmak gerekiyordu. O sabahı unutmayacağım. Kayseri’nin sabahını, güneşin yavaşça doğarken yaptığı o mucizeyi ve içimdeki değişimi… Esme’de güneşin ne zaman doğacağını bilmesem de, bundan sonra her sabah, kendi içimde yeni bir başlangıç yapacağımı biliyorum.